ALARYK

Był wodzem gockim, z wizygockiego rodu Baltów. W 394 roku kierował oddziałem Gotów wspomagających Teodozjusza I Wielkiego w walce przeciw uzurpatorowi Eugeniuszowi. W 365 zbuntował się i rozpoczął pustoszenie prowincji bałkańskich m.in. tracji, Macedonii i Grecji. Bezkarność zapewnił mu konflikt między Rzymem a Konstantynapolem. W 401 roku zaatakował Italię, ale poważne straty w bitwie pod Pollentią, zmusiły go w 402 roku do odwrotu. Żądając zapłaty za zaangażowanie się w niedoszłą wyprawę Etylichona przeciw Konstantynapolowi. W 408 roku zagroził Italii, zdobywając i łupiąc po trzykrotnym oblężeniu Rzymu w 410 roku. Wkrótce potem, po nieudanej przeprawie na Sycylię zmarł.

Powrót do strony głównej