Eskwilin

Wzgórze w środkowej części Rzymu, miedzy wzgórzami Viminalis i Caelius. Na jego obu wierzchołkach znajdowały się osady latyńskiej z najstarszego okresu historii miasta. W czasach wczesnej republiki objęty murami przez Serwiusza Tuliusza, zamieszkany przez ubogą ludność. W czasach Oktawiana Augusta Eskwilin włączono w obreb miasta i tu powstały słynne ogrody Mecenasasa. W I połowie I w wzgórze pokryły ogrody cesarskie z okazałymi willami i budowlami: Portyk Liwii, Złoty Dom, łuk, akwedukty. Podczas wykopalisk na Eskwilinie znaleziono cenne dzieła sztuki: posąg Augusta jako pontifexa, Lakooona, Wenus Kallipygos, Chłopca z gęsią oraz posąg Wenus Eskwilińskiej. Dziś znajdują się tu m.in budowle: bazylika Sta Maria Maggiore połowa IV w i połowa XVIII w, San Pietro in Vincoli połowa Vw koniec XV w, San MArino al Monti.