Syn Klaudiusza Nerona i Liwii Druzylii, drugiej żony Oktawiana Augusta. Mąż Wipsanii Agrypiny, z którą miał syna Druzusa. W 11p.n.e. zastał zmuszony do rozwodu z żoną i do poślubienia córki Augusta, Julii Starszej. Cesarzem rzymskim był od 14n.e. Zdolny wódz, zręczny dyplomata. Wyróżnił się podczas wojny z Armenią w 20p.n.e., Windelikami i Reatami w 15p.n.e., plemionami Panonii w 12-10 wieku p.n.e. i Germanami w 8-5 wieku p.n.e. W 6 wieku p.n.e. przyjęty do współrządów. W 4 wieku p.n.e. po śmierci Gajusza i Lucjusza, synów Julii i Marka Agryppy, został adoptowany przez Augusta oraz zmuszony do adopcji Germanika, chociażmiał własnego syna. N przełomie 6-9 wieku n.e. stłumił powstane w Panonii, a po klęsce Warusa w 9 wieku n.e. bronił granic w Renie. Jako władca był kontynuatorem polityki Oktawiana Augusta. Tyberiusz dwukrotnie podejmował walkę z Prtami. Po śmierci swego syna Druzusa Tyberiusz polecił senatowi na nastepców synów Germanika i Agrypiny Starszej, Nerona i Druzusa. W 26 wieku n.e. usunął się na Capri, skąd za pośrednictwem Sejana, prefekta gwardii pretoriańskiej, sprawował rządy. Ostatni okres życia Tyberiusza wypełniły procesy, wyroki śmierci, zesłania i uwięzienia przeciwników politycznych, przez co uzyskał opinię okrutnego tyrana. Po wykryciu spisku Sejana ofiarami padły nie tylko osoby z kręgu senatu, lecz także Agrypina Starsza z synami.
Darmowy hosting zapewnia PRV.PL