Był synem Maksymiana, 305 roku po abdykacji ojca pominięty przy nominacji na cesarza. W 306 roku został obwołany w Rzymie przez lud i pretorianów cesarzem. Zajął Italię, Afrykę i Hiszpanię. Wroku 308 ogłoszony wrogiem państwa przez Konstantyna I Wielkiego, walki trwały w latach 311-312 p.n.e. Uciekając po klęsce przy Moście Malwijskim utonął w Tybrze.