Dowódca wojsk Justyniana I Wielkiego, od 526 n.e. główno dowodzący armii Wschodu - cesarstwa bizantyjskiego. W latach 528-530 n.e. prowadził zwycięskie walki z Persami. Stłumienie powstania w 532 roku n.e. pod Nike znaczniewzmocniło jego pozycję, podobnie jak pokonanie w latach 533-534 n.e. Wandali w Afryce. Lata 535-540 oraz 544-549 n.e. dowodził w wojnie z Ostrogotami w Italii, a w 541-542 n.e. ponownie walczył z Persami. W latach 559-560 n.e. obronił Konstantynopol przed wschodnioeuropejskim, koczowniczym plemieniem Kutrigurów. Postać Belizariusza znana jest dobrze dzięki dziełom towarzyszącego mu w jego wyprawach aż do 540 roku Prokopiusza z Cezarei. Był kilkakrotnie oskarżany o zdradę, ostatni raz w 562 roku n.e. W Bizancjum popularna była legenda o Belizariuszu, który został oślepiony z rozkazu Justyniana i stał się żebrzącym na ulicach Kostantynapola.
Darmowy hosting zapewnia PRV.PL