Była kolonia grecka, założona ok 660 p.n.e. przez kolonistów z Megary na europejskim brzegu Bosforu. Bizancjum szybko stało się ważnym punktem handlowym, a w okresie wojen perskich miało duże znaczenie wojskowe. Spór między Atenami i Spartą dążył do opanowania nad miastami greckimi, które leżały nad Morzem Mamra i Morzem Czarnym. W latach 340-339 p.ne. miasta zostały podbite przez Filipa II Macedońskiego. W roku 278 p.n.e. Bizancjum zostało spalone przez Celtów. Od końca II w p.n.e. Bizancjum zostało po stronie Rzymu przeciwko królom Macedonii Filipowi V i Perseuszowi oraz przeciw Antiochowi III Wielkiemu. Od 149 roku p.n.e. Bizancjum sprzymierzone z Rzymem. W 169 n.e. zostało spalone przez Septymiusza Sewera. W latach 313-312 zostało zdobyte przez Maksyminusa Daję. 330 roku Konstantyn I Wielki uczynił Bizancjum stolicą cesarstwa rzymskiego i nadał mu nazwę Konstantynopol. Od roku 395 jest stolicą cesarstwa bizantyjskiego.
