Żył w latach 146-221 n.e. i był założycielem dynastii Sewerów. Od 193 roku n.e. cesarz rzymski. Pochodził z Leptis Magna w Afryce, prawdopodobie z rodziny o rodowodzie punickim. Ekwita, prawnik, senator. Był namiestnikiem Panonii, gdzie po śmierci Pertynaksa i Kommodusa został okrzyknięty przez armię panońską cesarzem. Po kilku latach wojny domowej pokonał konkrentów: Didiusza Juliusza, Pescenniusza Nigra, Klaudiusza Albinusa. Ożenił się z Julią Domną, z którą miał dwuch synów: Karakallę, który był współrządcą od 198 n.e. i Getę. Przyznał armii wiele przywilejów, wzmocnił pozycję prefekta pretorianów, który stał się drugą osobą po cesarzu, szefem administracji wojskowej i cywilnej oraz wymiaru prawa. Ograniczył władzę senatu na rzecz rady cesarskiej, w której jej skład wchodzili wybitni prawnicy. W latach 197-199 pokonał Partów, a z terenów zdobytych utworzył prowincję Mezopotamię. W Rzymie zbudował wiele okazyjnych budowli, np: Septizonium i łuk triumfalny. W 208 roku pokonał zbuntowane plemiona w Brytanii. Zmarł w czasie wyprawy.
Darmowy hosting zapewnia PRV.PL