Był oficerem i adiutantem, a także przyjacielem Cezara, towarzyszący mu podczas wojny z Galami i podboju Gali 58-51 p.n.e. Cezar obdarzał go wielkim zaufaniem, wyznaczył go na w 42 p.n.e., a w testamencie na opiekuna swego adoptowanego syna Oktawiana. Późniejszego cesarza Oktawiana Augusta i na swego następce w przypadku śmierci. Mimo to przyłączył się do spisku, który doprowadził do zamordowania Cezara w idy marcowe 44 p.n.e. Po zamachu Brutusa wyjechał do Galii Przedalpejskiej i wraz z wojskiem zamknął się w Mutinie, obleganej cztery miesiące przez Antoniusza. Gdy Antoniusz został uznany przez senat za wroga ojczyzny, Brutus stanął po stronie Oktawiana. W wyniku II triumwiratu senat przyjął ustawę o ukaraniu morderców Cezara. Brutus więc, aby uniknąć skazania na śmierć, podjął próbę ucieczki do Mediolanu. Na rozkaz Antoniusza został zabity w drodze do Mediolanu.
Darmowy hosting zapewnia PRV.PL