Syn Teodozjusza I Wielkiego, cesarz rzymski od 395 roku n.e. Po podziale cesarstwa rzymskiego przez ojca objął władzę w zachodniej części państwa. Do 408 roku n.e. znajdował się pod opieką i wpływem naczelnego wodzaarmii Stylichona. W czasie panowania Honoriusza cesarstwo rzymskie nieustannie atakowały plemiona Germanów, zwłaszcza Wizygotów pod wodzą Alaryka I, który w 410 roku n.e. zdobył Rzym. W 412 roku n.e. Honoriusz dopuścił do współrządów dowódcę wojsk, Konstncjusza tzn. cesarza Konstancjusza III, męża swej siostry Galii Placydii. Główną siedzibą Honoriusza od 404 roku n.e. była Rawenna.
Darmowy hosting zapewnia PRV.PL